اعتلای لارستان بزرگ ،ایمان و اتحاد می خواهد.

وقتی مطلب دکتر رحیمی نژاد مبنی بر استان شدن لارستان همراه با نظرات خوانندگان را میخواندم به این نتیجه رسیدم که مشکل بزرگ ؛برای استان شدن لارستان نه کمبود جمعیت و نه مشکلات زیر ساختی آن است بلکه بزرگترین مشکلمان باور هایمان است  - 

و همین باور نداشتنمان باعث میشود مدام فکر کنیم این کار عملی نیسست و با بهانه هایی چون زیر ساخت مهیا نیست و جمعیتمان کم است و از این قبیل سخنان  بار را از روی دوشمان بر میداریم تا به نوعی  خود را خلاص کرده باشیم  ولی وقتی بعد میبینیم این کارها توسط شهرهای دیگر که وضعشان مشابه ما ویا حتی پایین تر از ماست عملی میشود انگشت اتهام را به سوی هم نشانه میرویم که دیگر آن موقع خیلی دیرشده است. روی سخنم بیشتر با آنهاییست که همیشه بهانه می اورند عزیزان ما همه ی این مشکلاتی که شما میگویید راقبول داریم و هیچکس هم منکرش نیست اما مگر یادتان رفته که بخشی بدون داشتن امتیازات لازم به شهرستان تبدیل شد؟ چرا این اتفاق افتاد چون مردمش اراده کردند و کار برایشان عملی شد حالا هم مبارکشان باشد . اما دوستان اگر کمی واقع نگر باشیم بزرگترین مشکل برای استان شدن خودمانیم چون همیشه به موقع و به وقتش اقدام نمیکنیم وبعد افسوسش را میخوریم. اما بیایید بدور از نق زدن ها و نمیشود ها با هم متحد شویم . ما یکبار نتیجه ی اتحادمان را دیده ایم. با اتحاد میشود کوه ها را جا به جا کرد چه رسد که بخواهیم لارستان بزرگ را به جایگاه واقعیش برسانیم . پس بیاید همه برای اعتلای لارستان کهن برخیزیم تا آیندگان این خاک عزیز مارا به کم کاری متهم نکنند بلکه به نیکی یاد شویم همانگونه که ما از نسل طلاییمان در زمان حضرت آیت ا... سید عبدالحسین لاری به نیکی یاد و به آن افتخار میکنیم. شک نکنید اگر بخواهیم میتوانیم .(همین!)

منتشر شده در سایت صحبت نو